کد مطلب:314663 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:198
شریک قرآن
لغت «شریك» واژه ای عربی است و به قطعه كوتاهی از طناب می گویند كه دو لنگه بار را به هم مرتبط می كند. مقام امامت و حقیقت قرآن دو ثقل ثقیل و وزنه وزین اند. امام هم قرآن را به امامت وصل می كند و هم امامت را به قرآن؛ لذا امام شریك قرآن است.
موسای كلیم به خدا عرض كرد: پروردگارا بار سنگینی بر دوش من قرار
[ صفحه 97]
دادی. من باید با فرعون بجنگم؛ برای اینكه در این كار موفق شوم برادرم هارون را «شریك» كار من قرار بده «و أشركه فی أمری». [1] .
چون رسالت و برنامه رسول خدا همان قرآن كریم است، اخلاق رسول خدا هم قرآن كریم است. پس اگر كسی شریك رسول خدا باشد، یعنی شریك قرآن شده و مانند آن طنابی است كه امامت را با حقیقت وحی مرتبط می كند. هنگام زیارت در پیشگاه امام معصوم (علیه السلام) می گوییم تو شریك قرآنی؛ خواه امام زمان خواه ائمه معصومین دیگر. حضرت علی بن ابی طالب (علیه السلام) اولین امام، و حضرت حجة بن الحسن (عجل الله تعالی فرجه الشریف) آخرین امام، شریك قرآن هستند.
علی (علیه السلام) فرمود: من سخنگوی قرآن هستم. قرآن همه حقایق را داراست. او را به حرف در بیاورید. اما او به شما سخن نمی گوید و لیكن من شما را از قرآن باخبر می كنم [2] او شریك قرآن است كه چنین ادعا می كند.
موسای كلیم به خدا عرض كرد: پروردگارا بار سنگینی بر دوش من قرار
[ صفحه 97]
دادی. من باید با فرعون بجنگم؛ برای اینكه در این كار موفق شوم برادرم هارون را «شریك» كار من قرار بده «و أشركه فی أمری». [1] .
چون رسالت و برنامه رسول خدا همان قرآن كریم است، اخلاق رسول خدا هم قرآن كریم است. پس اگر كسی شریك رسول خدا باشد، یعنی شریك قرآن شده و مانند آن طنابی است كه امامت را با حقیقت وحی مرتبط می كند. هنگام زیارت در پیشگاه امام معصوم (علیه السلام) می گوییم تو شریك قرآنی؛ خواه امام زمان خواه ائمه معصومین دیگر. حضرت علی بن ابی طالب (علیه السلام) اولین امام، و حضرت حجة بن الحسن (عجل الله تعالی فرجه الشریف) آخرین امام، شریك قرآن هستند.
علی (علیه السلام) فرمود: من سخنگوی قرآن هستم. قرآن همه حقایق را داراست. او را به حرف در بیاورید. اما او به شما سخن نمی گوید و لیكن من شما را از قرآن باخبر می كنم [2] او شریك قرآن است كه چنین ادعا می كند.
[1] سوره طه، آيه 32.
[2] «ذلك القرآن فاستنطقوه و لن أخبركم عنه ألا ان فيه علم ما يأتي و الحديث عن الماضي و دواء دائكم و نظم ما بينكم» نهج البلاغه، خطبه 158.